به گزارش پایگاه خبری صدای دیپلماسی(idva) و به نقل از گروه فرهنگی جهان نيوز باید تاسف خورد که در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و در جشنی که به ظاهر برای انقلاب است، یک بازیگر چنین سخیف سخن می‌گوید و ظاهر می‌شود. : «از چیزی دلخور نیستم که همیشه هرجا رفتم در طول این چهل سال برایم توقف ایجاد کردند […]
به گزارش پایگاه خبری صدای دیپلماسی(idva) و به نقل از گروه فرهنگی جهان نيوز باید تاسف خورد که در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و در جشنی که به ظاهر برای انقلاب است، یک بازیگر چنین سخیف سخن می‌گوید و ظاهر می‌شود. : «از چیزی دلخور نیستم که همیشه هرجا رفتم در طول این چهل سال برایم توقف ایجاد کردند توقف آنها باعث یک جهشی شد که من برم بالاتر و بگم که به عنوان یک زن در سینمای ایران در ایران نه تنها کسی میتواند متوقفم کند بلکه میخواهم بگم که شما دارید به من کمک میکنید برای اینکه جلوتر برم برای اینکه بگم زن ارزش های بالاتری دارد که بخواهید که بهش توهین کنید و متوقش کنید در یک جامعه و خیلی خوشحالم که وسیله من سینماست و به وسیله همه همکارنم حمایت شده‌ام.» این چند خط بخشی از اظهارات فاطمه معتمدآریا، بازیگر پرحاشیه سینما بود که شب گذشته و در دل آیین افتتاحیه سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر به طرز مشکوکی برای وی بزرگداشت گرفتند و توانست اصلی ترین حاشیه جشنواره امسال تا اینجای کار باشد. باید مشخص شود پیشنهاد این بزرگداشت های خاص و سیاسی از سوی چه کسانی و یا چه گروه هایی داده می شود و نقش وزارت ارشاد جز انفعال در این میان چیست؟ باید تاسف خورد که در چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب و در جشنی که به ظاهر برای انقلاب است، یک بازیگر چنین سخیف، با بی انصافی و سیاه نمایی سخن می‌گوید و ظاهر می‌شود.
بزرگداشت از فاطمه معتمدآریا که دوستانش اصرار دارند او را سیمین بنامند در حالی است که وی سابقه حمایت از فتنه ۸۸ و حضور در جشنواره تجزیه‌طلب‌های مورد حمایت رژیم صهیونیستی را درکارنامه اش دارد.
هرچند اظهارات توهین و تهمت آلود معتمدآریا سخیف تر از آنست که ارزش پاسخگویی داشته باشد اما اندک دقتی به خوبی تناقضات این هنرپیشه مدعی را نشان می دهد. معتمدآریا از ایستادن بر نقطه مطلوبش صحبت می کند و تلویحا از وضع موجودی که در دنیای هنر قرار گرفته، اظهار رضایت می کند که این خواسته یا ناخواسته اعتراف بزرگ این بازیگر است. خارج کردن زنان از بند جسم و نگاه تحقیرآمیز به آنها و همچنین خروج هنرمندان از بردگی طاغوت، از دستاوردهای جمهوری اسلامی است که معتمدآریا می خواهد با یک بدل آن را نصیب خودش کند. بدون شک اگر نظام اسلامی اراده ایجاد این وضع را نمی کرد، امروز معتمدآریای مدعی، در حال تجربه وضع دیگری بود.
نکته جالب ماجرا نیز آنجاست که معتمدآریا در حالی از ایجاد توقف برای او در چهل سال! سخن گفته که او در تمام این سالها در فیلم‌های درجه یک سینما بازی کرده و این در حالیست که بسیاری از بازیگران سالها، فرصت بازی در یک نقش معمولی در سینما پیدا نکرده‌اند.
شاید اگر این ۴۰ سال مورد حمله معتمدآریا که تحت لوای آن به نان و نوا و شهرتی رسیده است نبود، این مثلا هنرمند امروز جایگاهی یا در شان بازیگران قبل از انقلاب داشت، یا در جم تی وی مشغول به فعالیت بود و یا شاید هم سرنوشتی بهتر از تازه فراری های مشهور سینمای ایران از کشور نداشت و عرصه هنر سالم را دیگر تجربه نمی کرد.
